λαῖλαψ

λαῖλαψ, ᾰπος, ἡ,

A furious storm, hurricane,

βαῖνον ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι Il.12.375

;

κελαινῇ λ. ἶσος 11.747

;

ἄνεμος σὺν λαίλαπι πολλῇ 17.57

;

Ζέφυρος βαθείῃ λ. τύπτων 11.306

;

Ζέφυρος μεγάλῃ σὺν λ. θύων Od. 12.408

, cf. 426;

ὅτε τε Ζεὺς λαίλαπα τείνῃ Il.16.365

;

ὦρσεν ἔπι ζαῆν ἄνεμον . . λ. θεσπεσίῃ Od.12.314

, cf. 9.68;

ὡς δ' ὑπὸ λαίλαπι . . βέβριθε χθών Il.16.384

, cf. Semon.1.15;

Νότου λαίλαπι Anacr.113

;

λαίλαπι χειμωνοτύπῳ A.Supp.33

(anap.), cf. LXX Jb.21.18, Plb.30.11.6; acc. to Arist.Mu.395a7, a whirlwind sweeping upwards: metaph.,

ἔτλης λαίλαπα δυσμενέων AP7.147

(Arch.).—Not found in early Prose, but common later, cf.

λ. ἀνέμου Ev.Marc.4.37

, Plu.Tim.28; spelt

λαῖλαμψ Sammelb.4324.15

:—a form [full] λαιλαπετός, ὁ, occurs in Sch. A Il.11.495, Hsch.